یکی از روشهای قدیمی و رایج در ایران برای پیداکردن استراتژی ها یا راهبردها در یک سازمان (نهاد ، شرکت، وحد و . ) ، روش SWOT است.
مبنای این روش بررسی محیط داخلی و احصاء نقاط قوت و ضعف از آن و نیز بررسی محیط خارجی و احصاء تهدید و فرصت از آن است که با روشهای مربوطه از تقاطع آنها در یک ماتریس موسوم به swot استراتژیها استخراج میشود . مثلا راهکاری پیدا می‌کنیم که با توجه به نقاط قوت، تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم و .
به نظر من این روش برای اکثر سازمانها روش مناسبی نیست.
چون معمولا سازمان ها بسته به نوع فعالیتشان ( برخی بسیار زیاد و برخی کمتر ) مدام تحت تاثیر محیط خارجی و داخلی هستند و تهدیدها و فرصتهای آنها مستمراً تغییر میکند. از طرفی نقاط قوت و ضعف داخلی نیز ثبات ندارد وگاهی با ورود یا خروج یک یا چند نیروی انسانی و یا فراهم شدن یا از دست رفتن برخی منابع مالی نقاط قوت و ضعف نیز تغییر میکند.
پس استراتژیهای اتخاذ شده مبتنی بر swot قبلی بعد از هر تغییر راهبرد اطمینان بخشی برای ما نیست و باید با همان آهنگ تغییر راهبردها هم بازنگری و در صورت نیاز تغییر کند.
اگر روش و تکنولوژی کافی برای رصد و پایش مستمر نقاط قوت و ضعف و تهدید و فرصت وجود داشته باشد و قوانین و ساختار و فرهنگ سازمانی هم اجازه تغییر سریع راهبردها را بدهد شاید بشود از این روش استفاده خوبی کرد، در غیر اینصورت این روش باعث اصرار بر تصمیمات نادرست میشود. 98/11/02
درباره این سایت